مقایسه همبستگی سن، طول و وزن با تراکم جیوه در عضله دو گونه ماهی؛ شیربت و حمری از ماهیان رودخانه مارون بهبهان

میزان آلاینده‌ها در ماهی، به‌دلیل اثرات قابل توجهی که بر خود ماهی و سایر ارگانیسم‌هایی دارد، توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. مطالعه حاضر، با هدف تعیین غلظت جیوه در بافت عضله دو گونه شیربت و حمری از ماهیان رودخانه مارون بهبهان واقع در جنوب شرقی استان خوزستان صورت گرفت. به‌منظور اجرای این تحقیق در فواصل ماه‌های تیر تا آذر سال 1388 به‌صورت تصادفی از هر گونه 20 عدد ماهی از رودخانه صید و جمع‌آوری شد و پس از اجرای مراحل بیومتری نمونه‌ها و تشخیص جنسیت و سن آن‌ها، غلظت جیوه در بافت عضله به‌وسیله دستگاه آنالیز جیوه AMA254، اندازه‌گیری شد. بررسی نرمالیتی داده‌های مربوط به سن و وزن با غلظت جیوه در بافت عضله هر دو گونه نشان داد که داده‌ها از توزیع نرمال برخوردار نبوده و تفاوت معنی‌دار آماری وجود دارد. مقایسه میانگین غلظت جیوه در بافت هر دو گونه ماهی (ماهی شیربت 809/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن ماهی و ماهی حمری 388/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) با حد مجاز استانداردهای جهانی نشان داد که میانگین غلظت جیوه در بافت عضله هر دو گونه زیر حد بیشینه استاندارد تعیین شده توسط سازمان حفاظت از محیط‌زیست آمریکا است، اما در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی، میانگین غلظت جیوه در عضله گونه شیربت بالاتر از حد مجاز بود.